یکی از مهم‌ترین مراحل در هنگام ریختن بتن، فشرده سازی یا ویبره زدن به بتن است. ویبراتورهای بتن اگر به درستی استفاده شوند، بتن را تثبیت خواهند کرد و میزان حباب‌های هوای موجود در بتن را کاهش می‌دهند. شما می‌توانید از ویبراتورهای داخلی یا خارجی بسته به نوع و محل بتن ریزی استفاده کنید.

با این حال، قبل از خرید یک ویبراتور بتنی، فرکانس، قدرت و اندازه از جمله عوامل بسیار مهمی هستند که باید در نظر بگیرید. به طور معمول، ویبراتور بتن با علم بر این موضوع انتخاب می‌شود که شما می‌توانید چندین استفاده از آن داشته باشید و می‌توانید آن را برای مدتی بسیار طولانی مورد استفاده قرار دهید. ویبراتور‌های خارجی برای لرزاندن بتن از بیرون مورد استفاده قرار می‌گیرند در حالی که ویبراتورهای داخلی می‌تواند با استفاده از شیلنگ ویبراتور برای تحکیم قسمت‌های مرکزی توده بتن استفاده شوند.

فشردگی کم می‌تواند باعث ایجاد حفره‌ها، جابجایی سنگدانه‌ها و اتصال ضعیف با میلگرد شود. در موارد شدید، فشردگی نامناسب می‌تواند بر یکپارچگی ساختاری دیوارها تاثیر بگذارد. از سوی دیگر، ویبره بیش از حد می‌تواند باعث تخریب کیفیت بتن و ایجاد دیوارهای غیر یکپارچه شود.

این رایج‌ترین نوع ویبراتور موجود است. این شامل یک لوله فولادی با نوک گرد با عنصر ارتعاشی الکتریکی در داخل آن است. نوک آن به یک موتور الکتریکی از طریق یک شیلنگ ویبراتورانعطاف پذیر وصل شده است. برای دستیابی به بهترین نتیجه، قطر لوله باید به اندازه کافی کوچک باشد تا بتوانید آن را از بین میلگردها عبور دهید. توصیه می‌شود که ویبراتور را در فواصل 24 اینچ یا 8 برابر قطر لوله وارد بتن کنید. هنگامی که از این ویبراتور استفاده می‌کنید، زمان قرار دادن آن درون بتن باید از 30 ثانیه تا 2 دقیقه متغیر باشد.

بتن نباید در لایه‌های ضخیم‌تر از 24 اینچ ریخته شود.

ویبراتور باید به صورت عمودی وارد مخلوط بتن شود و سپس به آرامی خارج شود. ویبراتورها به هوا اجازه می‌دهند در بتن شناور شده و از سطح آن خارج شوند، بنابراین نوک آن را نباید سریعتر از حباب‌های هوا که قصد خروج از بتن دارند خارج کنید. سرعت حرکت هوا در بتن در حدود 3 اینچ در هر ثانیه است. اگر دیوار را در چندین مرحله بتن ریزی می‌کنید، نوک ویبراتور باید به اندازه کافی وارد عمق بتن شود تا بتواند در لایه قبلی به اندازه 3 تا 6 اینچ نفوذ کند. نوک ویبراتور در شعاع‌های مختلف در دسترس است، که بسته به تعداد میلگردهای نصب شده متغیر خواهد بود.

ویبراتور‌های خارجی به طور مستقیم به قالب در نقاط خاص وصل می‌شوند. موقعیت این نقاط با توجه به ضخامت و جرم توده بتن در نظر گرفته می‌شود. این نوع ویبراتور یک اثر ارتعاشی مستقیم بر روی قالب و بتن خواهد داشت و با انجام این کار، به طور معمول انرژی بیشتری نسبت به دیگر ویبراتورهای دیگر مصرف خواهند کرد.

ویبراتورهای خارجی به طور معمول بتن را در شعاع 18 اینچی از قالب فشرده می‌کنند. این ویبراتورها را می‌توان در مراکز ریخته‌گری و تاسیسات پیش ساخته یافت که در آن امکان استفاده از ویبراتورهای غوطه‌وری وجود ندارد و باید به اندازه کافی قوی باشند و یا در مکان‌های خاصی قرار بگیرند تا بتوانند تمام قالب را در یک زمان مشخص حرکت دهند. ارتعاش خارجی در شرایطی ترجیح داده می‌شود که وجود ستون‌ها یا تراکم زیاد میلگردها می‌تواند منجر به ایجاد سر و صدای زیادی شود. این ابزارها کاربردهای خاصی دارند، از قبیل بتن ریزی‌های کوچک که به حداقل میزان ویبره نیاز دارند.

ویبراتور سطحی در بالای بتن ریخته شده قرار می‌گیرد. آنها در برخی موارد فوق العاده هستند به خصوص زمانی که ضخامت بتن کمتر از 10 اینچ بوده یا می‌خواهید صفحات مسطح را فشرده کنید. این ویبراتورها در ساختارهای کم عمق توصیه می‌شوند و به ویژه برای بتن‌هایی مناسب هستند که نسبت آب به سیمان کمی دارند. هنگامی که شما در حال بتن ریزی یک سطح هستید، این نوع ویبراتوری است که باید استفاده شود. وقتی که با حجم زیادی از توده بتن سر و کار دارید یا زمانی که ضخامت بتن خیلی زیاد است از یک ویبراتور سطحی استفاده نکنید زیرا در این صورت لایه پایین‌تر بتن ارتعاش کافی را دریافت نمی‌کند.

این دستگاه ارتعاش دهنده یکی از جایگزین‌های مناسب برای تکنیک‌های ویبره سنتی بتن است. این فن آوری بسیار شبیه به یک ویبراتور معمولی است، اما در این حالت، دستگاه در بالای شبکه میلگرد ارتعاش داده می‌شود و لرزش یا ارتعاش را به بتن منتقل می‌کند. این دستگاه را می‌توانید در قطرهای مختلف بیابید که می‌تواند منجر به صرفه جویی در میزان نیروی کار انسانی و عملیات تمیزکاری شود. این ابزار زمان لازم برای بتن ریزی در یک سلول یا فضای تنگ و محدود را کاهش می‌دهد.